Pożądanie w ciąży? To nie takie proste... Aktywność seksualna kobiet w ciąży

Ciąża w życiu każdej kobiety jest niewątpliwie czasem pełnym zmian. Jest też etapem życia, w którym pojawiają się wątpliwości i dziesiątki pytań. Libido, a więc popęd płciowy bardzo często w zaskakująco wielu środowiskach niezależnie od wykształcenia, wieku, czy też pochodzenia staje się tematem tabu. Jest to dziwne, gdy uświadomimy sobie, że to przecież nieodłączny atrybut wieku rozrodczego, także w okresie ciąży.

Aktywność seksualna kobiet ciężarnych jest tematem wielu badań. Zaznaczyć należy, że w ciąży ulega ona zmniejszeniu, na co ma  wpływ wiele czynników. Towarzyszące temu stanowi objawy sprawiają, że kobieta czuje się mniej atrakcyjna dla swojego partnera, a całe rozchwianie emocjonalne nie sprzyja chęci częstego i aktywnego podejmowania zbliżeń.

 

To, czy kobieta ma ochotę na współżycie lub nie, warunkują nie tylko hormony, ale też podłoże psychiczne. Szczególnym przypadkiem jest tu pierwsza ciąża, która dla większości kobiet jest wyjątkowa, wzbudza wiele emocji i maksymalnie koncentruje uwagę kobiety na tym fakcie, odsuwając w cień wiele dotychczas ważnych aspektów życia. Wpływ ciąży na intensywność i rodzaj odczuwanych potrzeb emocjonalnych zależy od indywidualnego podejścia kobiety do tematu ciąży, macierzyństwa i wiążących się z nimi zmianami i konsekwencjami.

 

Aktywność seksualna kobiet w ciąży jest warunkowana wieloma czynnikami: fizycznymi, hormonalnymi, psychologicznymi, społecznymi, kulturowymi. Zarówno potrzeby emocjonalne kobiet, jak i funkcjonowanie psychiczne w okresie ciąży są istotnie różne od występujących  w innych okresach ich życia.

 

Ciężarne przeżywają różnorakie stany emocjonalne: od optymizmu i zadowolenia do skrajnego pesymizmu. Ciąża jest ekspresywnie przebiegającym procesem zmian, które dotyczą metamorfozy fizycznej ciała, jak również samopoczucia i psychiki kobiety. Zmianom podlegają także relacje z partnerem i dotychczasowe wzorce zachowań. Kobiety- szczególnie w tym czasie - odczuwają potrzebę czucia bliskości partnera, ciepła oraz potrzebę poczucia bezpieczeństwa. Niejednokrotnie zmianom ulegają również potrzeby aktywności seksualnej oraz ich forma. Również kobieca pochwa reaguje na ciążę, czego dowodem jest zmiana biocenozy pochwy, w tym zwiększona produkcja wydzielin i swędzenie narządu.

 

Ciąża może być powodem lęków, stresów i wahań nastrojów dlatego tak ważne jest, aby w tym szczególnym czasie kobieta mogła bez skrępowania swobodnie rozmawiać o różnorodności swoich odczuć i spotykać się z akceptacją rodziny i innych osób ze szczególną uwagą samego partnera. Z pewnością ogromne znaczenie dla samopoczucia i samooceny kobiety ciężarnej ma siła związku emocjonalnego z ojcem poczętego dziecka. Kobieta ciężarna będąca w stałym związku odczuwa radość i satysfakcję z zajścia w ciążę utożsamiając z całą pewnością ten fakt z ucieleśnieniem jej więzi i cielesnej i duchowej z partnerem- przyszłym ojcem oczekiwanego dziecka.


Monitorując dynamikę procesów fizycznych i psychicznych zachodzących w ciele kobiet ciężarnych w przebiegu ciąży, można wyróżnić trzy trymestry charakterystyczne pod względem psychologicznym:


I trymestr - to kryzys psychiczny kobiety. Zaczyna się lękiem przed utratą ciąży, strachem przed nienarodzonym jeszcze dzieckiem, obawą o zdrowie i życie swoje i dziecka, a także to, że w końcu uświadamia sobie, że czeka ją ogromne wyzwanie, jakim jest  poród i związany z nim ból.


II trymestr - jest okresem hormonalnej i emocjonalnej stabilizacji. Przyszła mama nabiera życiowej siły i energii, czuje się bardziej atrakcyjna dla swojego partnera poprzez co bardziej zainteresowana jest tematem współżycia.


III trymestr - to czas, kiedy staje się coraz bardziej świadoma oczekującego ją wysiłku i związanego z nim lęku, niepokoju i bólu. Dodatkowe negatywne odczucia są również wywołane zmianami fizycznymi w ciele kobiety. Duży brzuch utrudnia oddychanie, poruszanie się, zmianę pozycji i powoduje większą męczliwość a często towarzyszące bóle krzyża, zaparcia, uczucie duszności a przede wszystkim skurcze macicy, kumulują w kobiecie coraz większy strach przed nieznanym.


Całe podłoże psychologiczne odbiera kobietom odwagę i w sposób znaczący ogranicza pełne, szczęśliwe i w pełni satysfakcjonujące je pożycie seksualne. Wymienione niedogodności z całą pewnością nie pomagają kobiecie w poczuciu bycia atrakcyjną seksualnie.

 

Dlatego cały personel medyczny powinien starać się, aby kobieta była w pełni świadoma jakich zachowań seksualnych nie powinna się  bać a czego musi unikać. To cały biały personel, to my- położne, pielęgniarki,  lekarze i psycholodzy mamy obowiązek wspierać ciężarną i wzmacniać ją pozytywnie. To my - zwłaszcza położne- powinnyśmy rozmawiać z pacjentkami i ich partnerami i szeroko w wielu obszarach edukować. W szczególności MY - POŁOŻNE- KOBIETY.

 

  

 

 

 

 

2018-04-15