Pojawienie się dziecka jest dla wielu par najpiękniejszym momentem w ich wspólnym życiu. Sama ciąża dokładnie planowana lub wręcz przeciwnie, stanowi źródło wielu nowych doznań zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Coraz częściej zdarza się niestety, iż mimo starań, kolejne wyniki testu na obecność gonadotropiny kosmówkowej w moczu (czyli inaczej zwykły testy ciążowe) są negatywne. Kiedy możemy mówić już o niepłodności, jakie mogą być jej przyczyny oraz jakie jest jej leczenie? Tego dowiecie się z poniższego artykułu.
Przede wszystkim rozróżniamy pojęcie bezpłodności i niepłodności. Bezpłodnością nazywamy stan, w którym nie ma możliwości spłodzenia dziecka i jest to nieuleczalne. O niepłodności natomiast mówimy wówczas, gdy kobieta, mimo regularnych zbliżeń z częstotliwością trzech lub czterech stosunków na tydzień po roku nie zachodzi w ciążę. W tym przypadku istnieją metody leczenia dające szansę na poczęcie dziecka.
Rozróżnia się dwa rodzaje niepłodności: niemożność poczęcia dziecka lub niemożność donoszenia ciąży.
Przyczyn niepłodności kobiecej jest wiele. Na niektóre mamy wpływ (np. nieodpowiedni tryb życia, palenie papierosów), pozostałe natomiast wymagają interwencji lekarza. Najczęstszą przyczyną niepłodności kobiecej są nieprawidłowości w funkcjonowaniu jajników. Takie kobiety najczęściej mają nieregularne cykle lub wtórny brak miesiączki. Leczenie polega na indukcji owulacji poprzez podawanie odpowiednich środków hormonalnych.
Równie częstą przyczyną niemożności zajścia w ciąże są stany patologiczne jajowodów, wynikające najczęściej z przebytych stanów zapalnych w okolicach miednicy. Endometrioza również doprowadza do niepłodności kobiecej. W obydwóch przypadkach leczenie polega na operacji laparoskopowej lub zapłodnieniu in vitro. Najrzadszą przyczyną problemów z zajściem w ciążę są przebyte operacje szyjki macicy lub jej zakażenia. W tym przypadku najczęściej zaleca się inseminację domaciczną.
Diagnostyka polega na współpracy kobiety z lekarzem. Konieczne będzie regularne wykonywanie pomiarów podstawowej ciepłoty ciała (w tym także po stosunku). Ponadto wykonuje się USG w celu zobrazowania jajników i grubości endometrium (błony śluzowej macicy). Badania hormonalne pokazują stężenia hormonów umożliwiających przebieg cyklu oraz utrzymanie ciąży. Wykrycie przeciwciał antyplemnikowych umożliwia badanie immunologiczne. Sprawdzana jest także budowa chromosomów oraz leczy się zaburzenia we florze bakteryjnej pochwy.
Nieco bardziej inwazyjna jest histerosalpingografia polegająca na wprowadzeniu kontrastu do jamy macicy i jajowodów w celu uwidocznienia ewentualnych nieprawidłowości. Najbardziej inwazyjną metodą diagnostyczną jest laparoskopia, która może być równocześnie połączona z leczeniem zdiagnozowanego problemu.
Oprócz niepłodności kobiecej wyróżnia się niepłodność męską. Noszenie zbyt ciasnych spodni, praca w wysokich temperaturach lub w pobliżu silnych pól elektromagnetycznych, a nawet lakiery, pestycydy skutecznie obniżają płodność. Problem z poczęciem dziecka może wynikać również z powodu zbyt małej liczby plemników w spermie, ich nieprawidłowej budowy i/lub ruchomości. W celu zdiagnozowania przyczyny wykonuje się badanie nasienia.
Należy zaznaczyć, że leczenie wyżej wymienionymi metodami rozrodu wspomaganego (ART) stosowane jest, gdy metody naturalne nie przynoszą oczekiwanych skutków. Dlatego warto poznać swoje ciało i swój cykl dokładnie, by móc określić kiedy występuje największa szansa na zapłodnienie.
2017-11-03
