Tego nie mów rodzicom po poronieniu...

1. Jeszcze będziecie mieć dziecko

Szanse na szczęśliwe rodzicielstwo istnieją zawsze i prawdopodobnie rzeczywiście się uda. W obecnej chwili nie ma to jednak dużego znaczenia – rodzice stracili dziecko, które kochali i na które czekali. Teraz ważne jest tylko ono: chcą je opłakać, oddać mu szacunek, sprawić, by inne osoby o nim pamiętały. Wdowie zaraz po śmierci męża też nie mówi się, że kiedyś będzie kolejny, prawda?

2. Dobrze, że stało się to teraz, a nie później

Moment poronienia nie ma znaczenia – wielu rodziców przywiązuje się emocjonalnie do swojego dziecka już od pierwszych dni ciąży. Mają zatem prawo do przejścia żałoby, bólu i cierpienia bez względu na to, ile tygodni miało dziecko. Nikt nie może im tego odbierać i oceniać, czy powinni czuć smutek.

3. Przecież to jeszcze nie było dziecko

Każdy ma prawo mieć inny światopogląd – ale nawet jeśli masz takie zdanie, to nie jest odpowiednia chwila, by je wyrażać. Dla wielu rodziców rodzicielstwo rozpoczyna się wraz z poczęciem dziecka, nie dopiero po jego narodzinach. Stracone dziecko to być może dla niech ukochane maleństwo, a nie tylko płód.

4. To się zdarza, nie jesteście jedyni

Tak – poronienie dotyczy dużej liczby rodziców. Ale czy to znaczy, że powinno ich to pocieszać? Dla nich jest to doświadczenie jedyne w swoim rodzaju, bolesne, trudne, ciężkie… Chcą w tej chwili skupić się na własnych emocjach, a nie myśleć o innych.

5. Wiem, jak się czujesz

Nawet jeśli i Ciebie spotkało poronienie, to nie jest dobry moment, aby dzielić się swoimi doświadczeniami i mówić o sobie. Nie zaraz po stracie, kiedy to rodzice chcą czuć się ważni i wysłuchani. Pamiętaj, że każdy człowiek jest inny i trochę w inny sposób  przeżywa daną sytuację, inaczej przechodzi żałobę. Nie warto porównywać więc różnych rodzin i ich sposobu radzenia sobie ze stratą.

Artykuł powstał we współpracy z portalem www.poronilam.pl

zdjęcie ©lachris77/pl.123RF.com

 

 

 

 

 

2018-03-28