Niedobory witaminy D już od dawna skojarzono z licznymi schorzeniami, jednak jej suplementacji towarzyszą swoiste trendy. Przed laty sądzono, że suplementowanie witaminy D zapobiega problemom zdrowotnym. Później odstawiono ją do konta, by obecnie znów powróciła do łask specjalistów medycznych.

 

Witamina D jest całą grupą organicznych związków chemicznych rozpuszczalnych w tłuszczach steroidowych. Witamina D posiada różnorodne działanie fizjologiczne, a najczęściej podkreślana jej rola w gospodarce wapniowo-fosforanowej, która skutkuje utrzymywaniem prawidłowej struktury i funkcji kości oraz zębów człowieka.

 

Wyróżnia się dwie formy witaminy D oraz liczne metabolity. Ergokalcyferol jest witaminą D2 wchodzącą w skład niektórych roślinach. Zwykle jest produkowana komercyjnie i stanowi skład niektórych produktów spożywczych lub suplementów diety. Cholekalcyferol jest witaminą D3 powstającą w skórze żywego ludzkiego organizmu pod wpływem promieniowania światła słonecznego. Cholekalcyferol spotykamy też w sporej ilości w pokarmach zwierzęcych, a przede wszystkim w rybach morskich o dużej zawartości tłuszczu oraz w żółtku jajek.

 

Witaminę D poddano w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat kilkuset szczegółowym analizom i badaniom. Dowiedziono, że zapobiega występowaniu wielu poważnych chorób, takich, jak choroby zapalne, choroby zakaźne, nowotwory, choroby układu krążenia, a nawet choroby Alzheimera. Zwolennicy suplementacji witaminy D przekonują nawet, że zażywana przez dzieci zmniejsza ryzyko wystąpienia cukrzycy w ich późniejszym życiu.

 

Od wielu lat witamina D zwraca uwagę specjalistów opieki okołoporodowej ze względu na jej udowodniony wpływ na zdrowie matki i dziecka. Dlatego witamina D jest przez ginekologów zalecana kobietom w ciąży. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne rekomenduje dla kobiety ciężarnej dawkę witaminy D o rozmiarze 800-1000 IU na dobę, przyjmowaną przez kobietę nie później niż od drugiego trymestru ciąży.

 

Wysoki poziom związków chemicznych wchodzących w skłąd witaminy D zmniejsza ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego, cukrzycy ciężarnych oraz bakteryjnego zakażenia pochwy.

 

W prawidłowej ciąży niezbędne stężenie witaminy D w ciele matki wzrasta regularnie przez całą ciążę. Nie dzieje się tak, jeśli kobieta unika słońca, spożywa pokarmy ubogie w witaminę D oraz jej nie suplementuje. Tymczasem od poziomu stężenia witaminy D w organizmie matki zależy stężenie witaminy D u płodu i na ogół jest 20% niższe niż u matki.

 

Zbyt małe stężenie witaminy D w organizmie dziecka może spowodować bezpośrednio po porodzie hipokalcemię, a następnie krzywicę kości.

 

Na pewno więc kobieta ciężarna powinna dbać o odpowiedni, zalecany przez specjalistów poziom witaminy D w organizmie. Wzrost stężenia witaminy D otrzymamy z syntezy skórnej w czasie słonecznych dni. Teoretycznie wystarczy spacer trwający od kilkunastu minut do pół godziny, by poprawić poziom stężenia cholekalcyferolu.

 

Jednak odpowiednie nasłonecznienie występuje tylko sezonowo w Polsce. Od października do marca możemy mieć z odpowiednim nasłonecznieniem problem i nawet godzinny spacer może nie zapewnić nam odpowiedniej dawki, tym bardziej że chronimy wówczas skórę przed chłodem. Poza tym pamiętajmy, że wytwarzanie witaminy jest efektywne poprzez syntezę skórną tylko wtedy, gdy nie stosuje się na opalanej skórze kremów z filtrami UV.

 

Możemy też spożywać produkty, które zawierają witaminę D: tran i oleje rybne, ryby, takie jak łosoś, dorsz, śledź, makrela, tuńczyk, czy sardynki. Źródłem witaminy D może też być wątróbka, żółtka jaj oraz grzyby.

 

Wielu lekarzy i dietetyków prezentuje zalety zdrowotne suplementowania witaminy D. Ginekolodzy zachęcają zaś do tego kobiety w ciąży. Na pewno jest niezwykle potrzebna kobiecie i powinna ona dbać o jej odpowiednie stężenie.

 

 

2015-12-06